در ارتباط با این نوشته دوستی پرسیده

سلام خدمت شما
آیا این نقایصی که شما از سیستم آموزش ایران برشمردید در کشورهای دیگر وجود ندارد؟ اگر دارد آنها چطور بر این مشکلات فایق شده اند. هرچند که اونا هم در خیلی از این مسایل لنگ میزنن. مثل اخلاق حرفه ای.
با تشکر فراوان
جواب: ممکن است کسی از متن سوال شما این نکته را استنباط کند که چون دیگران هم این ایراد دارند پس جای نگرانی نیست. هر کسی باید مسایل خودش را بشناسد و حل کند. اگر همه دنیا هم اشتباه کنند دلیلی برای تکرار اشتباه در ایران نیست. بگذار در یک مورد نیز ایران آغازگر یک حرکت و الهام بخش دیگران باشد.
نکته بعدی اینکه من سیستم های آموزشی دیگر را بررسی تطبیقی نکرده ام. من یک محقق این عرصه نیستم بلکه یک فعال و یک بازیگر این عرصه هستم و درک می کنم که یک جای کار ایراد دارد.
نکته آخر آنکه در برخی از دانشگاه ها، سازوکارهايی تعبیه شده است که مجبورند خود را به روز و متناسب با نیازهای واقعی جامعه نگاه دارند. به عنوان مثال، برای آن که رتبه بالاتری در رنکینگ بیابند باید زمان فارغ التحصیلی تا استخدام کمی داشته باشند، نرخ بیکاری پایین تری داشته باشند و همچنین حقوق فارغ التحصیلان آن بالاتر باشد برای اینکه بتوانند این اهداف برسند مجبورند بهترین و روزآمدترین فنون کاربردی در صنعت و تجارت را بیاموزند و نه صرفا تئوری ها را. می بینی این سازوکار چنان تعبیه شده است که دانشگاه ها مجبورند برای بهترین بودن خود را با نیازهای جامعه وفق دهند. نه این که مشتی تئوری یباموزند و بعد صنعت و تجارت را به کودنی و بی سوادی متهم کنند و از برج عاج با صنعت و تجارت و دولت صحبت کنند. چنین است که دانشگاه ما چون ارتباط ارگانیک و اندام وار با صنعت و تجارت و دولت ندارند به نسبت آن چه می تواند باشد مرده، متعفن و مطرود است.