فشار زمان به گونه ای است که همه ما در حال تغییر هستیم اما می شود دو گونه پیش رفت:
1- رو به جلو حرکت کردن.
2- عقب عقب رو به جلو رفتن!

اولی نیازی به توضیح ندارد اما دومی یعنی: اگر شما رو به گذشته (جایی که بودید) و پشت به آینده (جایی که می خواهید بروید) باشید و عقب عقب بطرف مقصد بروید یعنی عقب عقب رو به جلو رفته اید. یعنی به تحولات و جریانات پیش رو توجه ندارید و نمیتوانید داشته باشید. همیشه نگاه به گذشته دارید و چیزهای که از دست می دهید اما در صورت اول رو به جلو حرکت می کنیم و به چیزهایی که به دست می آوریم نگاه می کنیم.

⭕️ سوال: یعنی نباید به گذشته نگاه کرد؟
جواب: اینکه به گذشته خود نگاه کنید، اشکالی ندارد، اشکال وقتیست که به آن زل بزنید.

مثال:
☑️ عرصه کشورداری: کشور ما مبتنی بر تجربه، دانش و نگاه 40 سال پیش یک قانون اساسی نوشته است، هم اکنون کشور در آستانه 40 سالگی، میتواند عقب عقب به آینده حرکت کند یا اینکه می تواند تجربه و دانش ذخیره شده در این سال ها به علاوه فرصت ها و نگرش های جدید را در بازتدوین یک قانون اساسی جدید درنظر بگیرد. به عنوان مثال، 40 سال پیش، این بستر فناوری اطلاعات و ارتباطات وجود نداشت، اما اکنون که وجود دارد می تواند جلوه هایی از دموکراسی مستقیم را در کنار دموکراسی نمایندگی استفاده کرد. یا آن موقع نگاه ما به اهمیت احزاب اینگونه نبود می شود در قانون اساسی جدید احزاب را نیز وارد نظام سیاسی کشور کرد.

☑️ زندگی شخصی: فرض کنید که در گذشته شما در حوزه تولید درشکه و یا پنبه زنی فعالیت داشته اید اگر بخواهید عقب عقب رو به جلو بروید شما همچنان به آن مهارت ها و دانشها نگاه می کنید و سپس می خواهید آن ها را بازتولید کنید. اما اگر رو به جلو حرکت کنید آنگاه به نیازهای جدید آدمیان و تکنولوژی های جدید نگاه می کنید. سرعت و کیفیت تغییرات شما کاملا متفاوت است. این پدیده برای کسانی که پدران موفق و متشخصی داشتند نگران کننده تر است چون همیشه با نگاه به گذشته به سوی آینده حرکت می کنند.

⭕️ تفاوت فقط در 180 درجه است! نگاه به آینده را با خیره شدن به گذشته از دست ندهیم!