من این شعر رو خیلی دوست دارم
من اين شعر رو خيلی دوست دارم مخصوصا بيت آخرش رو البته آه از نهاد آدمی بر می آورد. پس در آغاز - روز خلقتمان - اهل دريا شديم، آب شديم دل سپرده به رقص ماهي ها، غرق بازي و پيچ و تاب شديم موج هايي حقير و سرگردان، ساده و سر به زير و بي طوفان گاه آسوده گرم خوابي خوش، گاه بيهوده در شتاب شديم كم كمك چشم و گوشمان وا شد، از زمين رو به آسمان كرديم چشممان تا به آفتاب افتاد، موج در م...