5 چشم انداز مختلف پیش روی دانشگاه صنعتی شریف.

آینده اول: ادامه وضعیت موجود، که مهم ترین مشخصه آن جذب بهترین دانشجویان ایران است به خاطر اعتباری که از سال ها قبل اندوخته است. و به خاطر همین اعتبار ممکن است افتخارات زیادی هم کسب کرده باشد، مثلا بیشترین حجم قرارداد با صنعت.

آینده دوم: تبدیل شدن به یک مرکز نشر دانش است. که سه استراتژی آن عمومی سازی، گسترده سازی و آزادسازی انتشار علم است. در این مسیر MIT یک پیشرو است. طرح MIT Opencourseware هم می تواند یک الگوی الهام بخش باشد در صفحه اول این طرح نوشته اند:

Unlocking Knowledge, Empowering Minds.

OCW will enable us to create better educational linkages.

Free lecture notes, exams, and videos from MIT.
No registration required.

تک تک این جملات الهام بخش است به ويژه ساده ترین آن ها نوشته است: No registration required.

چه ایرادی دارد اگر تمام تمام مطالب درسی به صورت اسلاید، صوت و تصویر در وبسایت دانشگاه قرار گیرد آن هم بدون ثبت نام قابل دانلود و استفاده می شود. آن وقت دانشگاه شریف می شود پدر معنوی تمام دانشگاه ها و دانشجویان صنعتی کشور.

آینده سوم: تبدیل شدن به پیشران اتصال نوآوری، فناوری و علم است. که اگر اول این ها را به هم وصل کنیم می شود نظام نفع ملی (ن=نوآوری، ف=فناوری، ع=علم). استنفورد در این زمینه می تواند یک ایده الهام بخش باشد.

دانشگاه استنفورد در منطقه دره سیلیکون در ایالت کالیفرنیا واقع است، و بسیاری از شرکت‌های معتبر در زمینه فن‌آوری اطلاعات توسط فارغ‌التحصیلان این دانشگاه تاسیس شده‌اند. از مشهورترین این شرکت‌ها می‌توان به سان مایکروسیستمز، هیولت پاکارد، یاهو، گوگل، الکترونیک آرتز و سیسکو اشاره کرد.

آینده چهارم: پیشروی در تاسیس و توسعه رشته های جدید است دانشگاه صنعتی شریف نشان داده است که ظرفیت خوبی برای تاسیس رشته های جدید دارد: فلسفه علم و MBA دو مصداق بارز غیر مهندسی است که هم اکنون همه این دو رشته رامی شناسند.

آینده پنجم: اینکه بگذاریم وزارت علوم و شورای عالی انقلاب فرهنگی و … دیگران برای ما تعیین تکلیف بکنند و ما یک مجری خوب، منعطف و …. برای این نهادهای بالادستی باشیم.