بسمه تعالی

یکی از دوستان من که مدیر کل یکی از وزارت خانه های کشور است، با من تماس گرفت زد و از من خواست که از منظر خودم اولویت­های کشور را برای دولت یازدهم بنویسم تا آن را به دست تصمیم­گیران برساند. من هم چنین نوشتم.

با سلام و احترام

احتمالا هم اکنون تمام توجهات به سمت موضوعاتی مانند تحریم، تورم، جنگ، اقتصاد ملی و … رفته است. در این فرصت می­خواهم به موضوعاتی اشاره کنم که ممکن است بخش­هایی از آن کمی متفاوت باشد. بنابراین خواهشمند است که با نگاهی متفاوت به این نوشته بنگرید.

1– اولویت اول، محدود کردن اولویت هاست. دولت نمی تواند و نباید اولویت های متعددی داشته باشد. به نظر من اولین اولویت، محدود کردن اولویت هاست. اگر دولت بیست اولویت داشته باشند یعنی اولویت ندارد. وقتی همه چیز مهم است، هیچ چیز مهم نیست. لذا اولین کار انتخاب دردناک بین موضوعات متنوع و پراکنده و رسیدن به یک لیست 5 تایی است.

2- مهم ترین اولویت کشور سه مورد است: اشتغال، ازدواج و آرامش.

در ادامه راجع به این سه اولویت به کوتاهی سخن خواهم گفت

2-1 در مورد اشتغال سخن زیادی لازم نیست. فقط به این نکته اشاره می کنم که دولت باید 4 حوزه زیر به عنوان حوزه هایی که ایران به صورت طبیعی و تاریخی و انسانی در آن مزیت دارد را انتخاب کند و آن حوزه ها را توسعه بدهد، خود به خود شغل آفرینی رخ خواهد داد:

• حوزه توریسم.
• حوزه هاب تجاری و ارتباطی منطقه
• حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات
• حوزه صنعت انرژی

در صورتی که احتیاج به توضیحات تکمیلی در این حوزه ها بود با نویسنده تماس بگیرید  تا اطلاعات تکمیلی را ارسال کنم.

2-2- اولویت بعدی آرامش خانوارهاست. در این هشت سال و به ويژه در این چهار سال به شدت آرامش خانواده ها به خاطر سه علت تلاطم، ابهام، تورم به شدت آسیب دیده است. در این راستا لازم است دولت 5 کار انجام دهد:

• در مورد تامین کالاهای اساسی مردم تدابیر اساسی بیاندیشد (مثلا یارانه کالایی را برای تضمین حداقل های زندگی مردم راه اندازی شود)
• از تغییر سیاست ها و اعمال تلاطم های اجتماعی، فرهنگی و سیاسی پرهیز کند.
• نظام تامین اجتماعی را فراگیر کند.
• دولت­مردان پاسخگوتر، شفاف­تر، انسانی­تر، مهربان­تر عمل کنند و نگاه از بالا به پایین نداشته باشند.
• ایجاد اجماع ملی برای تعامل فوق فعال با جهان، رییس جمهور باید یک اجماع ملی بوجود آورد حول محور رهبری نظام با این هدف که نفعی در تقابل با جهان نیست بلکه راه سعادت و شکوهمندی انقلاب اسلامی در تعامل فوق فعال با جهان است. این اجماع برای ایجاد رابطه پایدار با جهان لازم است اگر این اجماع ایجاد نشود بخش های مختلف نظام در آینده با رفتارهای ناهماهنگ رابطه پایدار با جهان را برخواهند زد.

2-3- و اما اولویت سوم، تورم، اشتغال و … مواردی هستند که هر کسی می تواند در این باره صحبت کند، اما در مورد مسایل جنسی کسی صحبت نمی­کند و کدام وجدان آگاهی است که نداند جامعه ما در این زمینه با چه بحرانی روبروست. ما واقعا با یک بحران روبرو هستیم. برای حفاظت و تقویت از مهم ترین نهاد جامعه یعنی خانواده و همچنین تامین سلامت جنسی جامعه چند طرح ساده پیشنهاد می شود.

• کاستن دو هزینه مهم تشکیل خانواده: هزینه اولیه ازدواج به عنوان یکی از مهم ترین موانع ازدواج است. با ترویج الگوی ازدواج آسان و مقابله فرهنگی با سنن و رسوم غلط و تشریفات زاید از طرق مختلف مانند سریال تلویزیونی، نرخ تشکیل خانواده را افزایش می دادم. همچنین استفاده از خانه های کوچک ۲۵ متری را ترویج می کردم و در کنار آن فضاهای عمومی را توسعه می دادم.
• روابط شرعی و شفاف به جای روابط پنهانی؛ با کمک عالمان دین، روشی شرعی و منطقی برای ارتباط دختر و پسر ارایه می دادم و آن را ترویج می کردم برای جایگزینی آن به جای روابط پنهانی و در نتیجه آسیب زا.
• آموزش هوشمندانه مسایل جنسی، مسایل بلوغ و رعایت بهداشت و سلامت جنسی را در جامعه رواج می دادم تا جلوی خیلی از آسیب های اجتماعی را بگیرم، طلاق هایی که ناشی از مسایل جن سی است و ..
• برای ازدواج/ ازدواج مجدد زنان بی­سرپرست و کسانی که زندگی مشترک قبلی را به پایان برده اند سازوکاری می اندیشیدم.
• به ازدواج موقت و مواردی از این دست اصالت نمی­دادم. اینکه برخی دولت مردان به فکر ازدواج موقت افتاده ناشی از ناموفق بودن در اصل ماجراست. در چنین شرایطی اگر ازدواج موقت باب شود، اصل یعنی ازدواج پایدار و تشکیل خانواده صدمه می بیند. این ها راه حل ها، فرعی هستند و اصل این است که هر انسان خانواده ای پایدار داشته باشد اما از تجربه برخی کشورهای اسلامی در زمینه روابط شرعی کوتاه­مدت بهره می­گرفتم. جالب این جاست که زنان در آن جا هم منزلت دارند و هم رضایت. در هر صورت نیاز جنسی مثل نیاز به غذا خوردن است. با کتمان نمی شود مساله را حل کرد. بهتر است که روش های پاسخگویی به این نیاز شناسنامه دار و متمرکز باشد تا خیابانی و گسترده.

می دانم این بخش از ایده ها کمی غیرمنتظره است و برخی از آنان مخالفان جدی دارد و ممکن است به مذاق شما خوش نیاید اما باید قبول کنیم که بخشی از مسایل جامعه از این جنس هستند.

3- تصمیم گیران عزیز!

نویسنده این متن، الحمدلله، نه مشکل مالی دارد، نه مشکل شغل دارد. ازدواج کرده است و فرزند دارد، بنابراین صحبت از آرامش، اشتغال و ازدواج دغدغه و مساله شخصی وی نیست. دغدغه شخصی من کتاب، اینترنت، فیلترینگ، فرهنگ، تجارت بین الملل، روابط بین الملل، افتخار به ایرانی بودن، توسعه احزاب، آزادی روزنامه هاست اما من مسایل شخصی خودم را مطرح نمی­کنم. هر چند که به شدت اعتقاد دارم همین ها می تواند منجر به رشد کشور شود. بی شک اولویت کشور باید این باشد که با شغل آفرینی، کاری کنیم که هر کسی خانه ای برای رفتن و خانواده ای برای دوست داشتن داشته باشد و آرامش را تجربه کند.

از خداوند متعال آرزومند توفیق و خلوص برای شما را دارم.

با احترام 

* پی نوشت: اولویت سوم را قبلا در یادداشت های با عنوان اگر کاندیدای ریاست جمهوری بودم، نوشته بودم.