وقتی وارد وزارت اقتصاد می شدم نمی دانستم که چه وزارت خانه مهم و تاثیرگذاری است. سازمان بورس، سازمان خصوصی سازی، سازمان سرمایه گذاری خارجی، بیمه مرکزی، بیمه ایران، تمام بانک های دولتی و …. زیرمجموعه وزارت اقتصاد هستند. راستی سازمان امور مالیاتی و گمرک را نیز به این لیست اضافه کنید.

بعد از ورود به این وزارت خانه، متوجه شدم که این وزارت با این درجه از اهمیت و گستردگی و  قدمت، برنامه راهبردی ای که در سطح وزارت و در سطح معاونت ها و زیرمجموعه هایش باشد وجود ندارد. تک و توک برخی از معاونت ها (مانند معاونت خزانه) و سازمان ها (مانند سازمان مالیاتی) برنامه راهبردی داشتند.

اما مشکل این جا بود که:

1- این برنامه ها، به صورت جزیره ای عمل می کردند.

2- تعهدات عملی و کمیت پذیر ایجاد نمی کردند.

3- لزوما در راستای اولویت های راهبردی دولت و وزارت نبودند.

4- نظام پاسخگویی راهبردی وجود نداشت.

5- عملکرد مراکز مسوولیت شفاف نبود.

بنابراین تصمیم گرفتیم که

الف) مهم ترین اولویت های وزارت اقتصاد را بر اساس مهم ترین مسائلی که باید و می تواند در چهار سال حل کند مشخص کنیم. که شد 3 موضوع: تقویت توان تولید ملی (بهبود فضای کسب وکار)، تامین مالی پایدار دولت (کاهش اتکا به نفت) و ایجاد شفافیت و سلامت اقتصادی. بعدا به این سه موضوع، چهار مورد دیگر نیز افزوده شد.

ب) بر اساس این اولویت ها از تمام مراکز مسوولیت بخواهیم که اهداف “کمی” قابل اندازه گیری و اقدامات عملی قابل پیگیری بدهند (بر روی کمی شدن خیلی تاکید داشتیم چون تعهد ایجاد می کرد).

ج) نظامی تمهید کنیم که این تحقق اهداف و پیشرفت برنامه ها را اندازه گیری و گزارش کند. در ضمن با توجه به شرایط جدید، سیاست های جدید و ایده های جدید سند برنامه ها را به روز کند.

از روز اولی که وارد وزارت شدیم تا 28/12/92 بدون لحظه ای توقف کار شد و در نهایت اکنون وزارت اقتصاد دارای برنامه راهبردی در سطح وزارت و در سطح تمام زیرمجموعه های خود است.

هم اکنون 7 اولویت راهبردی وزارت خانه توسط 14 مرکز مسوولیت به 330 هدف کمی و 800 اقدام شکسته و ترجمه شده است.

اینفوگراف این برنامه (خلاصه ای بسیار فشرده) را پیوست کرده ام.

برای دریافت نظام نامه مدیریت استراتژيک – بخش برنامه ریزی راهبردی وزارت به این صفحه بروید

برای دریافت فایل ارایه ماموریت، چشم انداز و هفت اولویت راهبردی وزارت و متدولوژی کار به این صفحه بروید