من اگر کاندیدای ریاست جمهوری بودم(1)

با توجه به اینکه؛

الف) کمتر حرفی از جنس زمان از این کاندیداهای محترم شنیدم و

ب) لازم می دانم که باید شهروندان این سرزمین نگاه عقابین داشته باشند (یعنی از زوایه رییس جمهور به کشور و مسایل آن بیانديشند)

ج) ایده های خوب دیر یا زود راه خودشان را پیدا می کنند

د) حرف ها را باید زد تا ایده های خوب کم کم از میان تمام ایده ها سربرآورند.

در این سلسله یادداشت های ایده های خرد و کلان و عمدتاً ساده را در زمینه اداره کشور خواهم نوشت:

طرح های ساده

1) طرح گزینش 20 دولتمرد از کابینه های قبلی، بر اساس نظرسنجی از یک جمع 40 نفره، از تمام کابینه های قبلی حداقل 2 وزیر که بالاترین عملکرد را داشته اند را انتخاب می کنم بدون توجه به خط سیاسی آن. تنها شرط همسویی در خدمت خواهد بود و نه همسویی در سیاست.

2) طرح تدریس قانون اساسی و قوانین مرتبط با منزلت اجتماعی را در دبیرستان ها اجباری می کردم. یکبار فرصت کردم قانون اساسی را خواندم عجب مطالبی دارد فکر کنم اگر همه به قوانین اساسی و دیگر قوانین مرتبط با منزلت اجتماعی مسلط باشند کشور دیگری خواهیم داشت. البته یک شبه تغییر رخ نخواهد داد.

3) طرح صداقت؛ به عنوان رییس جمهور هر ماه یک تصمیم اشتباه خود را در رسانه جمعی مطرح می کردم تا برای اولین بار در تاریخ جمهوری اسلامی مسوولان از برج عاج پایین بیایند.

4) طرح نصب مدیران درون وزارت خانه ای؛ مدیران ارشد و معاونت های وزارت خانه باید دست کم 3 سال سابقه در آن وزارت خانه و سازمان های وابسته داشته باشند. نصب و تغییر فله ای مدیران ممنوع! به ويژه اینکه اتوبوسی از بیرون وزارت خانه بیایند و در آن تمرین و سعی و خطا کنند.

5) طرح استقلال بانک مرکزی و مرکز آمار از دولت، تعهد می کردم برای دستیابی به استقلال بانک مرکزی و مرکز آمار، این دو نهاد را در سال دوم دولتم مستقل کنم. این یعنی افزایش اعتمادپذیری آمارها و تقویت انضباط پذیری سیاست های پولی. بهترین راه استقلال نیز این است که روسای این نهادها توسط رییس جمهور نصب نشود.

 دقت شود که تمام این طرح ها ساده هستند و خیلی پیچیده نیستند، زیبایی آن ها در سادگی آن هاست.

این طرح ها ادامه دارد.